VIVICTIM: January 2013

ดีใจเหลือเกินที่ได้กลับมาทำ Lots hop อีกครั้ง ความฝันน้อยๆของเด็กผู้หญิงสองคนเริ่มต้นตั้งแต่ไม่มีเงิน ไม่มีประสบการณ์ ทำแบบงูๆปลาๆมาตลอด ถึงแม้วันนี้จะพอเป็นรูปเป็นร่างแต่ถึงยังไงเราจะต้องลุยกันต่อไป มันเป็นสิ่งที่อยากจะทำไปตลอดชีวิตจริงๆ :)

ตอนนี้อยากออกจากงานประจำมาก รู้สึกเบื่อ ฝืน ไม่อยากทำ อยากออกมาพักร่างสักระยะแล้วค่อยหางานใหม่ พักเพื่อที่จะได้รวบรวมความคิด จริงๆแล้วชีวิตมันก็ไม่ได้ยากหรอกแค่ตั้งเป้าหมายที่ไม่ต้องยิ่งใหญ่มาก พอเราทำมันสำเร็จ นั่นแหละพลังที่จะทำให้เราอยากทำอย่างอื่นต่อไป

ส่วนเป้าหมายชีวิตตอนนี้มันเรียบง่ายมาก วางแผนชีวิตไว้คราวๆแล้วอยู่ที่ว่าเราจะกล้าออกจากกรงที่อยู่หรือเปล่า สู้ๆ เพื่อชีวิตที่ดีกว่า

พี่ชายยยยยยย คิดถึงเธอเสมอ ไม่ต้องโทรคุยกัน ไม่ต้องเจอกันบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอพี่มันมีความสุขมากๆ และมีความหมายทุกครั้ง อาจจะเพราะความผูกพันธ์บางอย่าง พี่เล่นคอนเสริตได้สุดยอดมากกก เก่งที่สุดไม่ผิดหวังจริงๆ ไม่ละสายตาเลย ฮ่าๆ ไว้เจอกันคราวหน้านะจ๊ะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน อิอิ :))))

คอนเสริตโฟล์ค เต็ม สิบ ได้กลับมาเจอเพื่อนๆ พี่ๆ อีกครั้ง คิดถึงสุดๆ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ
ที่นี่ทำให้เราได้เจอเพื่อนที่คิดว่าจะคบไปตลอดชีวิต ได้เจอพี่ที่คิดว่าจะรู้จักไปตลอดชีวิต ที่นี่ทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เหมือนเป็นที่พักในวันที่เราเหนื่อยกับชีวิตข้างนอก ขอบคุณบ้านหลังที่สองมากๆ ไม่เสียใจที่ได้เข้าชุมนุมนี้จริงๆ :)

ฉัน ยัง คง คิด ถึง เธอ

เธอ กลับ มา แต่ แล้ว เธอ ก็ จาก ไป โดย ที่ ฉัน ยัง ไม่ ทัน ตั้ง ตัว

อยาก จะ ลืม เธอ แต่ มัน ยาก เหลือ เกิน

สวัสดีปีมะเส็ง เผลอแปปเดียวก็ผ่านมาอีกหนึ่งปีนั้นก็หมายถึงเราแก่ประสบการณ์ขึ้นมาอีกหนึ่งปี และปี 2012 นี้ก็เป็นอีกหนึ่งปีที่มีทั้งเรื่องแย่ๆแล้วก็เรื่องดีๆผ่านเข้ามาในชีวิต ต้องขอขอบคุณโชคชะตาและตัวเองที่ผ่านมันมาได้

ช่วงต้นปีประมาณกุมภาพันธ์เป็นช่วงที่ฉันอยากจะรู้จักผู้ชายคนหนึ่งเอามากๆ ไม่รู้เพราะอะไรถึงอยากรู้จักทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร นิสัยเป็นอย่างไรแต่ที่รู้ๆคือสักวันต้องรู้จักผู้ชายคนนี้ให้ได้และในที่สุดเราก็ได้เจอกัน ได้รู้จักกันผ่านๆทาง facebook ตอนนั้นเหมือนคนบ้าไม่รู้ว่าจะคลั่งอะไรหนักหนา จนในที่สุดเราก็ได้รู้จักกันมากขึ้นๆ มากซะจนฉันกลัวว่าจะหลงเธอไปมากกว่านี้ และแน่นอนเธอเข้ามาในช่วงที่ต้องการกำลังใจมากที่สุด ตรงนี้แหละที่ยิ่งทำให้ฉันที่ยิ่งขุดหลุมฝังตัวเองลงไปเรื่อยๆ แต่ทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อเธอกลับมาอยู่ในจุดเดิม การปฎิเสธ ลืมสัญญา บ่ายเบี่ยง การบอกว่ากำลังคุยกับอีกคนหนึ่งอยู่ มาถึงตรงนี้หลุมที่ฉันขุดมันลึกจนการปีนขึ้นมาคือสิ่งที่เป็นไปได้ยาก และสิ่งที่สามารถทำได้เพื่อหลอกตัวเองไปวันคือ ทำยังไงก็ได้เพื่อที่จะได้เจอ ทำยังไงก็ได้เพื่อที่จะได้คุย แม้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ถึงตอนนี้หลุมที่ขุดไว้จะตื้นขึ้นแต่มันก็ยากที่จะลบออกจากความทรงจำเพราะมันฝังเข้าไปในใจแล้ว บอกตรงๆคือยังคิดถึงอยู่ทุกขณะ......จริงๆ

หลังจากเรียนจบ โลกแห่งความจริงก็อ้าแขนรับ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำอะไรที่ตัวเองไม่ถนัด งานที่หาได้ไม่เหมาะกับตัวเองเลย ความสุขเริ่มเป็นสิ่งที่หายากขึ้นทุกวัน นาฬิกาชีวิตมีไว้เพียงให้เรามองว่าได้ผ่านไปอีกหนึ่งวัน โดยเราได้ทิ้งความฝันไ้เบื้องหลัง เพื่ออยู่ในกฎเกณฑ์ของคำว่ามนุษย์เงินเดือน ที่คุณจะต้องเข้างานให้ตรงเวลา ทำงานเพื่อให้ได้เป้าหมายโดยที่เงินเดือนคุณเท่าเดิม ไม่ได้หยุด ไม่ได้เที่ยว ทำแต่สิ่งเดิมๆ ปลายปีต้องมาหวังโบนัส เหมือนอยู่ในกรงชัดๆ ตอนเรียนยังไม่เท่านี้เลย ขาดอิสระภาพสุดๆ ไม่เกินสองเดือนนี้ขอลาออกเถอะนะ บายยยยย

สิ้งนี้แหละที่ทำให้ฉันเกือบที่จะทิ้ง Lots hop สิ่งที่ฉันและเพื่อนสร้างมันขึ้นมาจากศูนย์ มันเป็นทุกอย่างในชีวิตช่วงหนึ่ง มันคือความฝัน การที่ได้ทำ Lots hop มันมีความสุขมากๆถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะอยู่กับมันไปตลอดชีวิต สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง มองหาแรงบันดาลใจแล้วจุดไฟในตัวเองอีกครั้ง สู้ดิว่ะ!!!!!

สุดท้ายนี้ในปี 2013 ไม่ขออะไรมาก จะไม่ขอเปลี่ยนตัวเอง แต่ขอให้เรามีความกล้ามากกว่านี้ ทำอะไรขอให้ปราศจากความกลัว ขอให้ได้รู้ว่าจริงๆตัวเองต้องการอะไร จุดหมายในอนาคตคืออะไร จะเรียนต่อหรือทำงาน หรืออะไรก็ตามแต่ ขอให้เราหาเจอและทำให้สำเร็จ สาธุ!!!