2012-12-06

December dont break my heart



เดือนสุดท้ายของปี 2012 พรข้อสุดท้ายคงไม่เป็นจริง น่าเสียดายเพราะพรข้ออื่นๆ สำเร็จหมดแล้ว สิ้นปีนี้คงจบด้วยอารมณ์แบบเหนื่อยๆ อยากหนีไปไหนไกลๆ ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือน ไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณืของใคร อยากทำอะไรแล้วได้ทำ ไปอ่านหนังสือเจอเค้าบอกว่าอิสระมันมีเวลาของมัน จงใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด แต่ตอนนี้ฉันต้องการอิสระ...... ถ้าฉันได้มันมาจะใช้มันให้คุ้มที่สุดเท่าที่จะทำได้ เข้าใจแล้วว่าทำไมคนที่เรียนจบถึงอยากกลับไปเรียนอีกครั้ง T^T




 เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาน้องๆรุ่นแปด จัดงานบายเนียร์ให้พี่ๆรุ่นหก นั้นก็คือพวกเราเอง บอกตรงๆว่ามีความสุขมากได้เจอเพื่อนๆ พี่ๆ ที่คิดถึงไม่อยากกลับเลยจริงๆ ตอนที่ต้องบอกว่ากลับก่อนนะมันใจหายมากๆ และที่สำคัญ  I feel like you got my first kiss :)
 
  อยากกลับไปนั่งเล่นกีต้าร์ให้เพื่อนๆร้องเพลงอีกครั้ง คิดถึงที่สุด 




ภาพแห่งแรงบันดาลใจ



For me and the rest of my life :)

2012-10-28

Now and then



เรื่องราวซ้ำๆซากๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองและเกิดขึ้นกับบุคคลเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆ ถามว่าพอหรือยัง ได้แต่ตอบว่าพอแล้ว หยุดเถอะจะทนอีกทำไมก็มีแต่เราที่ทำตัวเองทั้งนั้น สุดท้ายคือเสียใจ

วันนี้ได้รับข้อความนึงจากรุ่นพี่ที่น่ารัก เป็นข้อความที่ทำให้ได้คิดถึงอะไรบางอย่าง บางอย่างที่เราเคยเป็นเรา ขอบคุณมากจ๊ะ

ไอ่วิ สู้ๆนะน้อง
อย่าให้ความรู้สึกของเราไปขึ้นอยู่กับใครคนใดคนหนึ่ง
เราจะยิ้ม เราจะร้องไห้ เราจะหัวเราะ มันต้องอยู่ที่ตัวเรา อย่าคิดมาก ช่างหัวแม่งมันซะบ้าง จำไว้นะลูก
พอเวลาผ่านไป ไม่แน่ แกอาจจะกลับมาขอบคุณ ที่มาช่วยเป็นบทเรียนสำคัญในเรื่องของความรัก ที่ทำให้แกไม่ผิดซ้ำรอยเดิมอีก
อดทนแล้วก็ยิ้มสู้เข้าไว้ เวลาจะช่วยให้เราหายดี


เคยอ่านเจอว่า
"ทุ่มให้กับงาน + ความฝัน ดีกว่าต้องมาทุ่มให้กับผู้ชาย เพราะงาน + ความฝัน ไม่เคยทำให้เราต้องเสียใจ"

ดีแล้วลูกที่ดีขึ้น :)
เจอกันวันพรุ่งนี้เด้อ
เอ้อ พักผ่อน นอนเยอะๆด้วย ให้เวลากับตัวเองบ้างงงงงง.... นะลูกน้าาา











2012-09-30

Welcome October and goodbye sweet September.


เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาล้วนผ่านไปและค่อยๆจางหายตามกาลเวลา อยู่ที่เราว่าจะเลือกจำสิ่งที่ดีหรือไม่ดี เดือนกันยายนมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายทั้งดีและร้าย มันเป็นเดือนที่มีความสุขมากๆ ทั้งได้ไปดูคอนเสริตแจ๊สของศิลปากรกับมหิดล ได้ดูละครเวทีของวารสาร ได้ของขวัญรับปริญญาจากน้องรหัส ได้เจอเพื่อนแทบทุกวัน และการกลับมาของเค้าคนนั้น  :) 







 รวมทั้งการที่ได้รับรู้เรื่องราวความรักที่หลากหลายของเพื่อน มีทั้งสุขทั้งเศร้าแต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า ความรักสามารถทำได้ทุกอย่าง  เป็นพลังขับเคลื่อนของชีวิต ใครจะไปเชื่อว่าคนๆนึงจะรักผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้ มากขนาดที่ยอมทิ้งทุกๆอย่างในชืวิตและไม่คิดจะมองกลับหลัง เพื่อผู้หญิงที่เค้ารักคนเดียว เชื่อสิเพราะตอนนี้เราเชื่อเต็มๆเลยว่ายังมีผู้ชายประเภทนี้ในโลก 

"LOVE IS ALL YOU NEED"


2012-09-05

Thanks, Love, Miss


คิดถึงตอนสมัยเด็กๆจัง ที่ไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ อาจจะเสียใจ ร้องไห้ตามประสา แต่ก็ไม่เคยเก็บเอามาคิด......

สัปดาห์ที่ผ่านมามีเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นเรื่องดีๆทั้งนั้น อยากจะให้มันเกิดขึ้นอย่างนี้ทุกวัน ได้เจอคนที่เราคิดถึง ได้หัวเราะโดยไม่ต้องกลัวใครว่า ได้ยิ้มจนสุดปาก ได้แบ่งปันเรื่องราวมากมายที่อยู่ในใจ ได้เป็นตัวของตัวเองและรู้สึกรักที่เราเป็นเราแบบนี้





รับปริญญา จริงๆแล้วไม่ค่อยจะจริงจังกับมันเท่าไหร่เพราะดูเป็นเรื่องสิ้นเปลื้องเลยไม่ได้จ้างช่างแต่งหน้าทำผม ให้เพื่อนทำให้ต้องขอขอบคุณมากๆ และขอบคุณทุกคนที่มาร่วมยินดีทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ รวมถึงของขวัญทุกชิ้น :)






ไปค่ายโฟล์ค เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากได้เจอเพื่อนที่ทำให้เรามีความสุขทุกวินาที ได้เจอรุ่นพี่ที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นเด็กเสมอ ได้เจอรุ่นน้องที่รักเราจริงๆและมีความสุขเมื่อได้เจอกัน

เมื่อก่อนเคยรู้สึกว่าตัวตนของเราจริงๆหายไปไหน ทำไมเราถึงยิ้มยาก วิคนเมื่อตอนปีสองหายไปไหน คนที่พูดไม่รู้เรื่อง เล่าเรื่องอะไรไปก็มีแต่คนหัวเราะ ไม่เคยเกลียดใคร ร่าเริง สดใส
ตลอดสองวันที่อยู่ค่ายสิ่งเหล่านั้นมันกลับมา ไม่อยากจะเชื่อเรายังเป็นคนเดิม เพียงแต่เราไม่ได้เจอคนที่ทำให้เราเป็นแบบนั้นได้ ที่นี่คงเป็นที่เดียวที่ทำให้เราเป็นแบบนั้น รู้สึกรักทุกคน ไม่โกรธหรือเกลียดใครแล้ว จะเสียดายมากถ้าเกิดมาแล้วไม่ได้เข้ามาอยู่ชุมนุมนี้ รักพวกเธอจริงๆ



และสุดท้ายต้องขอบคุณอาหารมื้อสุดพิเศษ หลังซ้อมรับปริญญา อร่อยมากแต่กระเพาะมีปัญหาไปหน่อยเลยกินน้อยไปนิด เป็นอาหารที่มีหลายเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย มีความสุขมากๆ หวังว่าคงไม่ใช่มื้อสุดท้ายนะ :)


2012-09-04

10 things that I must do





1. ดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้ทั้งสุขภาพกายและสุขภาพใจ
2. ออกไปดูคอนเสริต เล่นดนตรี อ่านวรรณกรรม ถ่ายภาพ อะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับศิลปะ เราจะได้ไม่  ดูเป็นคนแข็งกระด้าง
3. เรียนทำเค้ก หัดทำอาหาร จะได้ทำอาหารอร่อยๆให้คนที่เรารักทาน
4. ออกนอกสถานที่ ที่ไหนก็ได้ที่เราสามารถเจอคนใหม่ๆ เจ๋งๆ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
5. แต่งตัวสวยๆ ให้ภายนอกเราดูดีที่สุด เพราะเมื่อเราสวยแล้วความมั่นใจจะตามมา
6.  วางแผนชีวิตดีๆ เพราะเวลาที่เหลือจากการทำงานมันน้อยเหลือเกิน ที่สำคัญเรา  22 แล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็สามสิบแล้ว
7. เดินหน้าลุยธุรกิจเสื้อผ้าอย่างจริงจัง อย่ารีรอ
8. หาร้านอาหารอร่อยๆ สถานที่ดีๆ ร้าน Hang out เพลงเพราะๆ ความสุขเล็กๆมันเกิดจากเรื่องแค่นี้แหละ
9. กลับบ้านไปหาครอบครัวบ่อยๆ 
10. ที่เหลือก็ทำตามหัวใจก็แล้วกันนะ vicvi :D




ที่สำคัญอย่าให้ความรักมาบั่นถอนชีวิตให้มันมาก เสียดายเวลา....




2012-08-11

Keep calm and carry on

Running used to be the way I passed my time
All over town and just to see what I could find
Every now and then I'd find some company
But every kiss temporary
I tried to tell myself that it was just a game
I'd run again to try and ease that, lonely pain
No matter where I travelled there I'd be
Stuck in those walls of skin called me

And I was just running to find something true
And I'd just be running with nothing to prove
And I kept on running and had nothing to show
Love saw me running and said there he goes

Yeah, you caught my eye one day while I was on a run
Somehow you made me feel my life, had just begun
I'd seen the last of all my roaming days
'Cause I knew from you I'd never run away

Now you've got me running, to get home to you
And my heart keeps running, when I think of things you do
And I won't be running, to no one no more
And I'll see me running and say that's love for sure

I'm not hesitating, as soon as work is done
As fast as my legs can carry me
Mmmmh yeah, life ain't complicated
Oh, no you got only one heart, one joy, one place to be

Now I'm watching people running all around
Chasing after things that'll just, run them down
Life is so much better if they change their ways
I wish I could tell them, but you know I can't stay

'Cause I gotta get running, and get home to you
And my heart keeps running, and I think of things you do
And I won't be running to no one else, no one, no more
Love seen me running and say that's love for sure


เนิ้อเพลงนี้มันเหมือนตัวแทนบอกความรู้สึกที่เรารู้สึกมาตลอดเจ็ดเดือน ใช่เจ็ดเดือนเต็มๆ เราจำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ มันไม่อยากลืมเพราะเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่มีความสุขมาก ไม่คิดว่าคนคนนึงจะมีอิทธิพลกับชีวิตขนาดนี้ เปลี่ยนเราเกือบในทุกๆอย่าง ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ  


เธอเปลี่ยนมุมมองให้มองตัวเองก่อนว่าเราเป็นอย่างที่คนอื่นว่าหรือไม่ ถ้าเป็นก็อย่าไปโทษคนอื่น
เธอเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดในตอนที่เราต้องเจอกับปัญหาที่หนักที่สุดและยากที่จะผ่านไปได้
เธอทำให้เราอยากตื่นมาทุกเช้าและเล่าเรื่องต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้เธอฟัง
เธอทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ และมีความสุขอีกครั้ง
เธอทำให้เราเห็นช่องทางในชีวิตที่เราไม่เคยหรือไม่กล้าคิดที่จะทำมาก่อน
เธอทำให้เราได้ฟังเพลงเพราะๆที่เราไม่เคยฟัง แค่ก็ไม่ได้ฝืนนะเพราะเราก็ชอบมันมากๆ
เธอทำให้เราต้องเป็นทุกข์เพราะคิดไปต่างๆนานาว่าตอนนี้เธอมีใครหรือคุยกับใครอยู่
เธอทำให้เราอยากร้องไห้ในวันที่ต้องอยู่คนเดียวและเปิดเพลงเศร้า
เธอเข้ามาและเดินออกไปจากชีวิตเราเร็วเกินไป จนเราตั้งรับไม่ทัน
เธอไม่รักษาคำพูด มันทำให้เราเสียใจมากๆ
เธอเป็นคนในจินตนาการที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ มันจึงดป็นคำถามว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นจริงๆหรือว่าฝันไปและก็เป็นเหตุผลว่าทำไมถึงลืมไม่ได้
เราอยู่ในช่วงที่สำคัญของเธอหลายต่อหลายช่วง มันไม่ได้บังเอิญหรอก มันคือความตั้งใจ :)
จากนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ทางที่ดีที่สุดคือเราจะไม่ติดต่อไปถ้าไม่จำเป็น
ตอนนี้ก็รู้ว่าเธอมีคนที่ชอบที่คุยอยู่และเขาคนนั้นก็เพอร์เฟคมากๆ เราคงสู้อะไรไม่ได้หรอก แค่ในตอนนี้เรายังไม่เจอใครและยังต้องอยู่คนเดียวไม่มีใครให้โทรหาเวลาที่ต้องการที่สุด ไม่มีกำลังใจให้ตื่นไปทำงาน แค่อยู่ไปวันๆเท่านั้น

มันก็ไม่ผิดนะที่เธอมาทำให้คิด หรือว่าทำให้เราตั้งความหวัง เราต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของคนที่ธรรมดาๆคนนึง 





2012-08-02

To Rome with love



เป็นเรื่องปกติที่วันก่อนวันหยุดเราจะต้องทำสิ่งที่อยากทำเพื่อผ่อนคลาย เช่นกับวันพุธวันที่อะไรๆก็ดูแสนธรรมดาและน่าเบื่อ แม้จะเริ่มต้นด้วยการตักบาตรตอนเช้ากับสถานะเดิมๆของตัวเองที่ยังไม่ชัดเจนว่าจะต้องทำอะไร ยังมองอนาคตตัวเองไม่ออกเลยแต่ก็รู้แหละว่ามันไม่ใช่ทางที่ต้องการจะเดิน

วันนี้มีโปรแกรมจะดูหนังเรื่อง To Rome with love ด้วยเหตุผลคือ เป็นหนังของ วู้ดดี้ อัลเลน เป็นหนังที่มีกลิ่นอายของความสุขและมั่นใจว่าจะต้องชอบเรื่องนี้มากๆหลังจากที่ดูเสร็จ ได้รอบหนังตอนสองทุ่มครึ่ง โรงสกาลา ก่อนถึงเวลาดู เลยไปช๊อปปิ้งกินข้าวคนเดียวอีกแล้ววววว มันเหงามากนะอยากจะโทรไปคุยกับใครสักคนแต่ก็ไม่รู้จะโทรหาใคร รอๆว่าเมื่อไหนจะได้ดูหนังสักที

ครั้งนี้ถือว่าเป็นการดูหนังคนเดียวครั้งแรก ได้ดูที่โรงสกาลาครั้งแรกและก็ไม่ผิดหวังเพราะเป็นโรงภาพยนตร์ที่สวยมากเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในยุค 2500 ตั้งแต่คนขายตั๋ว คนเดินตั๋วอายุมากกว่าห้าสิบทุกคน และตอนที่ได้เดินเข้าไปในโรงมันตื่นเต้นเพราะข้างในสวยมาก คลาสสิค ที่สำคัญรอบนี้มีคนดูน้อยเหมือนเราเป็นเจ้าของโรงเลย ยิ่งทำให้ดูหนังได้อารมณ์เข้าไปอีกมีความสุขมากแม้จะต้องดูคนเดียวก็ตาม





ตลอดเวลาที่ได้ดูเรื่องนี้มีความสุขมาก ได้หัวเราะเพราะปกติจะไม่ค่อยเข้าใจมุขตลกของฝรั่งแต่ครั้งนี้มันเข้าใจง่ายและตลกจริง ในแต่ละตอนจะสอดแทรกอะไรบางอย่างให้เราได้คิดและถ้าเราคิดได้ ก็จะรู้สึกว่า เห้ยมันก็จริงของมันว่ะ ชีวิตมนุษย์มันเป็นแบบนี้จริงๆ

ตอนที่ชอบมากที่สุดคงจะเป็น เรื่องราวของสองครอบครัวที่แตกต่างกันมาก ครอบครัวผู้หญิงเป็นขาวอเมริกามาพบรักกับหนุ่มอิตาลี ซึ่งเกิดเร่ืองราวมากมายอันเกิดจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน
พ่อของพระเอกร้องโอเปร่าเก่งมากในขณะที่อาบน้ำ ซึ่งพ่อของนางเอกได้พบพรสวรรค์ข้อนี้ จึงเกิดการจัดทัวร์คอนเสริต แต่มีข้อแม้ว่าในการแสดงพ่อของพระเอกจะต้องร้องเพลงขณะที่อาบน้ำไปด้วย ดูดีๆกจะมีข้อคิดแทรกอยู่ตลอดทั้งเรื่อ และแน่นอนหลังดูจบฉันหลงรักเรื่องนี้มาก เดินยิ้มออกมาจากโรงอย่างมีความสุข ปิดท้ายวันอย่างสวยงาม





ส่วนตัวแล้วจะชอบหนังที่มาจากหรือถ่ายทำที่ฝรั่งเศสและอิตาลีเพราะมันจะมีความพิเศษกว่าหนังทั่วไป มันบอกไม่ถูกว่าคืออะไร แต่ว่ารับรู้ได้


2012-07-11

Don't let me down


การที่เราต้องอยู่คนเดียว เดินคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวแบบเดิมๆทุกวัน มันไม่สนุกเอาเสียเลย ออกจะเหงาๆ จนเกินไป ไม่มีเพื่อนคุยเหมือนแต่ก่อน ไม่ได้อยู่กับคนที่เรารัก มาคิดๆดูแล้วเราต้องมีชีวิตแบบนี้ไปอีกซักกี่ปี มันน่าเบื่อมากนะ ไม่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบ ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง เกิดมาไม่เคยอึดอัดขนาดนี้มาก่อน เราจะทนได้อีกนานแค่ไหนเนี้ย มันเพิ่งแค่สามสัปดาห์เองนะ

ถ้าถึงจุดนึงแล้วทนไม่ไหวจะยอมสละแล้วทำตามใจตัวเอง

ทั้งหมดนี้คือภาพถ่ายจากกล้องฟิล์มเมื่อนานมาแล้ว รูปที่ออกมาชอบมากๆเลย คลาสสิคดี อยากถ่ายอีกรอบแต่กล้องคืนเค้าไปแล้ว เริ่มถ่ายตั้งแต่กรุงเทพยันกาญจนบุรี

ตอนนี้อยากเรียนทำเค้กมากว่าจะเริ่งดูจาก youtube  แล้วหัดทำเองเพราะมีอุปกรณ์ครบอยู่แล้ว ชีวิตจะได้ดูมีอะไรสักนิด เพราะดนตรีก็ไม่ได้เล่นแล้ว T_T














อาทิตย์หน้าจะเริ่มต้นใหม่ จะพยายามมีความสุข หาอะไรทำให้รู้สึกว่าตัวเองยังมีประโยชน์บ้าง ;)