To Rome with love

เป็นเรื่องปกติที่วันก่อนวันหยุดเราจะต้องทำสิ่งที่อยากทำเพื่อผ่อนคลาย เช่นกับวันพุธวันที่อะไรๆก็ดูแสนธรรมดาและน่าเบื่อ แม้จะเริ่มต้นด้วยการตักบาตรตอนเช้ากับสถานะเดิมๆของตัวเองที่ยังไม่ชัดเจนว่าจะต้องทำอะไร ยังมองอนาคตตัวเองไม่ออกเลยแต่ก็รู้แหละว่ามันไม่ใช่ทางที่ต้องการจะเดิน

วันนี้มีโปรแกรมจะดูหนังเรื่อง To Rome with love ด้วยเหตุผลคือ เป็นหนังของ วู้ดดี้ อัลเลน เป็นหนังที่มีกลิ่นอายของความสุขและมั่นใจว่าจะต้องชอบเรื่องนี้มากๆหลังจากที่ดูเสร็จ ได้รอบหนังตอนสองทุ่มครึ่ง โรงสกาลา ก่อนถึงเวลาดู เลยไปช๊อปปิ้งกินข้าวคนเดียวอีกแล้ววววว มันเหงามากนะอยากจะโทรไปคุยกับใครสักคนแต่ก็ไม่รู้จะโทรหาใคร รอๆว่าเมื่อไหนจะได้ดูหนังสักที

ครั้งนี้ถือว่าเป็นการดูหนังคนเดียวครั้งแรก ได้ดูที่โรงสกาลาครั้งแรกและก็ไม่ผิดหวังเพราะเป็นโรงภาพยนตร์ที่สวยมากเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในยุค 2500 ตั้งแต่คนขายตั๋ว คนเดินตั๋วอายุมากกว่าห้าสิบทุกคน และตอนที่ได้เดินเข้าไปในโรงมันตื่นเต้นเพราะข้างในสวยมาก คลาสสิค ที่สำคัญรอบนี้มีคนดูน้อยเหมือนเราเป็นเจ้าของโรงเลย ยิ่งทำให้ดูหนังได้อารมณ์เข้าไปอีกมีความสุขมากแม้จะต้องดูคนเดียวก็ตาม

ตลอดเวลาที่ได้ดูเรื่องนี้มีความสุขมาก ได้หัวเราะเพราะปกติจะไม่ค่อยเข้าใจมุขตลกของฝรั่งแต่ครั้งนี้มันเข้าใจง่ายและตลกจริง ในแต่ละตอนจะสอดแทรกอะไรบางอย่างให้เราได้คิดและถ้าเราคิดได้ ก็จะรู้สึกว่า เห้ยมันก็จริงของมันว่ะ ชีวิตมนุษย์มันเป็นแบบนี้จริงๆ

ตอนที่ชอบมากที่สุดคงจะเป็น เรื่องราวของสองครอบครัวที่แตกต่างกันมาก ครอบครัวผู้หญิงเป็นขาวอเมริกามาพบรักกับหนุ่มอิตาลี ซึ่งเกิดเร่ืองราวมากมายอันเกิดจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน
พ่อของพระเอกร้องโอเปร่าเก่งมากในขณะที่อาบน้ำ ซึ่งพ่อของนางเอกได้พบพรสวรรค์ข้อนี้ จึงเกิดการจัดทัวร์คอนเสริต แต่มีข้อแม้ว่าในการแสดงพ่อของพระเอกจะต้องร้องเพลงขณะที่อาบน้ำไปด้วย ดูดีๆกจะมีข้อคิดแทรกอยู่ตลอดทั้งเรื่อ และแน่นอนหลังดูจบฉันหลงรักเรื่องนี้มาก เดินยิ้มออกมาจากโรงอย่างมีความสุข ปิดท้ายวันอย่างสวยงาม

ส่วนตัวแล้วจะชอบหนังที่มาจากหรือถ่ายทำที่ฝรั่งเศสและอิตาลีเพราะมันจะมีความพิเศษกว่าหนังทั่วไป มันบอกไม่ถูกว่าคืออะไร แต่ว่ารับรู้ได้