Nothing happens

โอเค ตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะ ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์กับชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า อาบน้ำแต่งตัว เดินทางสี่ทอดเพื่อไปตอกบัตรให้ทันเจ็ดโมงเช้า ถึงตอนนี้ก็ยังปรับตัวไม่ได้ นั่งทำงานไปก็ง่วงตลอดดดดด แถมพี่ที่นั่งข้างๆก็เป็นวัณโรคอีก ขอบคุณจ้าาาาาาา จะตายก่อนมั้ยเนี้ย

เมื่อวานเป็นวันที่มีครบทุกรสชาติทั้งสนุก เสียใจ มีความสุข เหนื่อย คละเคล้ากันไปจนปรับความรู้สึกไปทัน จนในบางทีต้องถอยออกมาเพื่อรวบรวมสติแล้วค่อยเดินไปหามัน เหนื่อยนะที่ต้องทำอะไรที่มันกลับมาทำร้ายตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไร แม้ว่าปากก็บอกว่าพร้อมแล้ว เอาเข้าจริงๆ มันแทบล้มทั้งยืน จนวันนี้ก็ได้บทสรุปว่าพอสักทีเถอะ เวลามันก็ได้พิสูจน์อะไรหลายๆอย่างแล้ว บอกตัวเองว่าตลอดว่ามันจะดีขึ้นแต่สุดท้ายมันก็แย่ลงเรื่อยๆ การรอคอยมันทรมานนะ รอว่ามันจะต้องดีขี้นแน่ๆ

หลังจากที่เจอเรื่องแย่ๆก็มีเพื่อนนี่ล่ะที่อยู่ข้างเราเสมอ เพื่อนจะค่อยเตือนในสิ่งที่เรามองไม่เห็น พอได้เจอเพื่อนอะไรมันก็มาเติมเต็ม ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมากๆ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณ ซัน เบญ ที่อยู่เป็นเพื่อน ที่ทำอะไรบ้าๆกันกลางห้าง ทำให้หัวเราะได้หลังจากที่มีน้ำตา :)

Restart

 

 Heyyyy!!! วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วของชีวิตวัยรุ่น ก็เลยทำตัววัยรุ่นสักหน่อย พรุ่งนี้ประตูของชีวิตผู้ใหญ่ก็จะเปิดต้อนรับให้เราก้าวเข้าไป ตื่นเต้นดีนะแต่ไม่ได้รู้สึกแย่ แอบนึกสนุกนิดๆ :)

ตอนนี้กลับมามองงานที่ทำกับการเป็น Merchaindiser ซึ่งเป็นอาชีพที่คิดว่าจะไม่ทำแน่ๆ แต่คิดไปคิดมาว่าถ้าเราไม่ลองทำสิ่งที่ยากและท้าทาย มัวแต่ปฏิเสธมองหาแต่สิ่งที่ชอบ สุดท้ายแล้วเราจะไม่ได้อะไรเลย อีกอย่างเราจะได้เรียนรู้ในกระบวนการทำงานและเอามาปรับใช้กลับธุรกิจส่วนตัว นั้นแหละเป้าหมาย แม้ว่าบางคนอาจจะบอกว่าทำไมไม่ไปทำอย่างนั้นอย่างโน่น คนพวกนั้นไม่เข้าใจเราหรอกว่าสิ่งที่เรามองตรงปลายทางที่เราได้นั้นคืออะไร เราอาจจะเริ่มจากสิ่งที่เราไม่ชอบแต่สุดท้ายแล้วเราอาจจะได้ทำในสิ่งที่เราอยากอยู่กับมันไปจนตาย

จุดเริ่มต้นไม่ได้เป็นจุดตัดสินว่าปลายทางของเราคืออะไร เพราะว่าระหว่างทางมันมีอะไรให้เราเก็บเกี่ยวอีกเยอะ

วันนั้ได้ไปดูแข่งกลองที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า ครั้งแรกที่ได้ดูแข่งขันแบบนี้ ยอมรับว่าไม่ได้มีความรู้เรื่องกลองเลยว่าตียังไงถึงเรียกว่าเจ๋ง มีน้องคนหนึ่งมาอย่างนิ่งๆแต่ตีกลองอย่างเทพถ้าเทียบกับอายุของน้องแล้ว อีกอย่างวันนี้ทุกอย่างผิดคาด แต่ก็ดีอย่างน้อยความรู้สึกมันจะไม่ทำร้ายเราหรือบั่นทอนให้เราทำอะไรต่ออะไรไม่ได้เลย

The last , you're awesome and congratulations on the success.

I'm a dreamer

คุณเคยรู้สึกสับสนมั้ย? ทั้งๆที่คุณก็มีคำตอบในใจมานานแล้วว่าสิ่งที่คุณต้องการคืออะไร แล้วคุณก็มั่นใจมากด้วยว่าจะไม่มีใครมาเปลี่ยนความคิดคุณได้

เมื่อไม่นานมานี้ฉันมีความคิดอยู่อย่างหนึ่งแล่นอยู่ในหัวตลอดเวลาและแน่วแน่ว่า นี้ล่ะเส้นทางชีวิตของชั้น!!! ด้วยความที่เป็นคนเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง หัวดื้อ สุดท้ายความคิดเหล่านั้นก็กลับมาทำร้ายตัวเอง

มันอาจเป็นเพราะที่เราได้แต่มองชีวิตคนอื่นๆ แล้วกลับมามองชีวิตของตัวเองแล้วรู้สึกว่า มันก็เป็นทุกข์นะที่เราเกิดมาแล้วมีความคิดแตกต่าง ทำอะไรแหกกฎ ถ้าเราไม่คิดมาก มีอะไรก็ทำๆไป ไม่ต้องไปแสวงหามากหรอก ความฝันอะไรบ้าบอ มัวแต่ตามหาฝันจนลืมความเป็นจริงของชีวิต 

แต่ถ้ามองอีกด้านความฝันก็เป็นยาอย่างหนึ่งที่ทำให้เราอยากที่จะตื่นขึ้นมาอีกวัน แล้วอยากที่จะลุกขึ้นออกไปทำอะไรๆ โดยบอกกับตัวเองเสมอว่า ฉันฝันว่าจะอย่างโน่นอย่างนี้ อดทนอีกหน่อยนะ ฉันจะทำมันให้เป็นจริงให้ได้ นี่ล่ะข้อดีของการมีฝัน มันอาจจะเป็นฝันแบบลมๆแล้งก็ตาม

ถ้าถามว่าความฝันของฉันคืออะไร มันมีมากมายเลยล่ะ ซึ่งฉันก็โชคดีมากๆที่ฉันตามฝันตัวเองไปหลายฝันแล้ว เพราะกล้าที่จะลงมือ ไม่ใช่พูดแค่ว่าจะ.......

ตอนนี้ขอหยุดฝันแปปนึงนะ ขออยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงก่อน นอนมานานเกินไปแล้ว ตื่นๆๆ :D

Get the look

Heyyyyy I want to get out of the monotony

I love this look because simply and minimal chic, easy but Thailand is too hot!!

Easyyyy love her necklace

Karen Walker: Helter Skelter sunglasses

Alexa Chung, You look so nice.

I think this look I can dress up all the time (Shirt + Jeans+Oxford shoes= Perfect)

p.s วันนี้เพื่อนคนนึงบอกว่า ทำไมมึงไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน อยากให้มึงกลับมาสดใสเหมือนเดิม ก็เลยกลับมานั่งมองตัวเองว่ามันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำให้เราใช้ชีวิตอยู่บนความเครียดด้วยว่ะ ชีวิตคนเรามันมีเป้าหมายไม่เหมือนกัน ถ้ามัวแต่เอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่นชาตินี้จะมีความ

สุขมั้ย หัดปล่อยวางสักนิดนะวิ แล้วก็ยิ้มให้มากๆด้วย อย่าเพิ่งคาดหวังกับอะไรทั้งสิ้น เราไม่ผิดหรอกที่เลือกเส้นทางนี้ ถ้ามีความสุขก็ทำไป จำไว้ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก อยากทำอะไรรีบทำ

I'm afraid of everything

ตอนนี้คือช่วงรอยต่อของชีวิตซินะ ถ้าเปรียบก็คงเหมือนรอยแยกของปล่องภูเขาไฟที่มีลาวาร้อนๆรอที่จะปะทุออกมา ความรู้สึกตอนนี้คือกลัวไปหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องงาน อาจเพราะเห็นเพื่อนๆได้งานกันหมดแล้ว ก็เราผิดเองล่ะที่ไม่หา กะว่าจะใจเย็นๆไม่รีบร้อน แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้

แล้วก็เรื่องสิ่งที่วิเศษที่เข้ามาในชีวิตช่วงนึง ที่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นอาวุธที่น่ากลัว ที่พร้อมจะทิ่มแทงตัวเองได้ทุกเมื่อ คงถึงเวลาที่จะต้องปล่อยเจ้าอาวุธชิ้นนี้ออกจากมือเสียที

                          

สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดตอนนี้ คือเดินหางานต่อไป สู้ๆ เราก็เป็นคนมีของอยู่นะ อย่างน้อยโชคชะตาคงไม่ใจร้ายกับเราจนเกินไปหรอก