คิดถึงตอนสมัยเด็กๆจัง ที่ไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ อาจจะเสียใจ ร้องไห้ตามประสา แต่ก็ไม่เคยเก็บเอามาคิด......
สัปดาห์ที่ผ่านมามีเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นเรื่องดีๆทั้งนั้น อยากจะให้มันเกิดขึ้นอย่างนี้ทุกวัน ได้เจอคนที่เราคิดถึง ได้หัวเราะโดยไม่ต้องกลัวใครว่า ได้ยิ้มจนสุดปาก ได้แบ่งปันเรื่องราวมากมายที่อยู่ในใจ ได้เป็นตัวของตัวเองและรู้สึกรักที่เราเป็นเราแบบนี้
รับปริญญา จริงๆแล้วไม่ค่อยจะจริงจังกับมันเท่าไหร่เพราะดูเป็นเรื่องสิ้นเปลื้องเลยไม่ได้จ้างช่างแต่งหน้าทำผม ให้เพื่อนทำให้ต้องขอขอบคุณมากๆ และขอบคุณทุกคนที่มาร่วมยินดีทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ รวมถึงของขวัญทุกชิ้น :)
ไปค่ายโฟล์ค เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากได้เจอเพื่อนที่ทำให้เรามีความสุขทุกวินาที ได้เจอรุ่นพี่ที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นเด็กเสมอ ได้เจอรุ่นน้องที่รักเราจริงๆและมีความสุขเมื่อได้เจอกัน
เมื่อก่อนเคยรู้สึกว่าตัวตนของเราจริงๆหายไปไหน ทำไมเราถึงยิ้มยาก วิคนเมื่อตอนปีสองหายไปไหน คนที่พูดไม่รู้เรื่อง เล่าเรื่องอะไรไปก็มีแต่คนหัวเราะ ไม่เคยเกลียดใคร ร่าเริง สดใส
ตลอดสองวันที่อยู่ค่ายสิ่งเหล่านั้นมันกลับมา ไม่อยากจะเชื่อเรายังเป็นคนเดิม เพียงแต่เราไม่ได้เจอคนที่ทำให้เราเป็นแบบนั้นได้ ที่นี่คงเป็นที่เดียวที่ทำให้เราเป็นแบบนั้น รู้สึกรักทุกคน ไม่โกรธหรือเกลียดใครแล้ว จะเสียดายมากถ้าเกิดมาแล้วไม่ได้เข้ามาอยู่ชุมนุมนี้ รักพวกเธอจริงๆ
และสุดท้ายต้องขอบคุณอาหารมื้อสุดพิเศษ หลังซ้อมรับปริญญา อร่อยมากแต่กระเพาะมีปัญหาไปหน่อยเลยกินน้อยไปนิด เป็นอาหารที่มีหลายเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย มีความสุขมากๆ หวังว่าคงไม่ใช่มื้อสุดท้ายนะ :)
No comments:
Post a Comment